همیشه باید كسي را براي دوستي انتخاب کرد، كه دلش آنقدر بزرگ باشه كه نخوای براي جا شدن تو دلش خودت را كوچك كني .

آنگاه که خداوند جهان را خورشید را و ماه و ستارگان را تپه ها را و کوههارا جنگلهارا و سر انجام مرد را آفرید به آفرینش زن پرداخت.پروردگار گرامی ما، پیچش پیچکها، لرزش و جنبش علفها، سستی نی ها، نازکی و لطافت گلها، سبکی برگها، تندی نگاه آهوان، روشنی پرتو خورشید، اشک ابر های تیره، ناپایداری باد ،تر س و رمندگی خرگوش ،غرور طاووس ،نرمی کرک ،سختی الماس، شیرینی عسل، درندگی ببر، گرمای آتش، سرمای برف، پر گویی زاغ وصدای کبوتر را یکجا در آمیخت و از آن زن را آفرید و او را به مرد داد.

من میگم وقتی آدم قراره به این الکی بیفته بمیره وقتی این دنیا اینقدر بی ارزش و کشکیی ، وقتی ممکن همین فردا یا همین الان بمیری و هر چی که داری و براش تلاش کردی هر چی یه عالمه براش غصه خوردی و هرکسی که داری، خلاصه همه دارو ندارتو بگذاری و بری به همین راحتی ،پس باید این مدتی که تو این دنیایی هر جوری که دوست داری زندگی کنی هر جور که خودت لذت می بری نه اون چیزی که همه می گن، نه اون چیزی که عرف می گه ،نه اون چیزی که قانونها می گن ،نه اون چیزی که منطق ها می گن، نه.......

فقط اون جوری که دلت می خواد.