آنگاه که خداوند جهان را خورشید را و ماه و ستارگان را تپه ها را و کوههارا جنگلهارا و سر انجام مرد را آفرید به آفرینش زن پرداخت.پروردگار گرامی ما، پیچش پیچکها، لرزش و جنبش علفها، سستی نی ها، نازکی و لطافت گلها، سبکی برگها، تندی نگاه آهوان، روشنی پرتو خورشید، اشک ابر های تیره، ناپایداری باد ،تر س و رمندگی خرگوش ،غرور طاووس ،نرمی کرک ،سختی الماس، شیرینی عسل، درندگی ببر، گرمای آتش، سرمای برف، پر گویی زاغ وصدای کبوتر را یکجا در آمیخت و از آن زن را آفرید و او را به مرد داد.